امروز به این فکر کردم آدم روز تولدش باید خوشحال باشه یا غمگین؟؟؟!!!
بعد با خودم گفتم مسلما باید خوشحال باشه...ولی امروز دلم گرفته و ناراحتم، نمیدونم به خاطر اینکه هنوز کسی تبریک نگفته(تا شب البته فرصت هست
) یا به خاطر اینکه تا یه ماه پیش همش فکر میکردم امسال 27 سالم میشه و یهویی انگشتی حساب کردم دیدم وااااای نه 29 سال و رسیدن به مرز سی سالگی!!! و این یعنی چقدر زمان زود میگذره و برای من چقدر بی استفاده...دلم یه تغییر و تحول اساسی میخواد..یه پیشرفت.. و همه اینا یه اراده و پشتکار قوی می خواد که من....
الان دارم به این فکر میکنم این یه سالی که برای من گذشت چه کارایی کردم؟؟؟!!، چه پیشرفتایی داشتم؟؟؟!!! نمیدونم چرا هیچی پیدا نمیکنم تا یه ذره خوشحال بشم و با انرژی بیشتر وارد 29 سالگی بشم
بازم فکرامو میکنم نمیشه که هیچی نباشه...باید هرجوری هست به خودم امید بدم
